هر آنچه که باید در مورد آبسه مقعدی بدانید – ایران فور فان

هر آنچه که باید در مورد آبسه مقعدی بدانید

آبسه مقعدی یک وضعیت دردناک است که در آن تجمعی از چرک در نزدیکی مقعد ایجاد می شود. اکثر آبسه های مقعدی نتیجه عفونت غدد کوچک مقعدی هستند.

شایع ترین نوع آبسه، آبسه پری مقعدی است. این اغلب به صورت تورم دردناک جوش مانند در نزدیکی مقعد ظاهر می شود. ممکن است قرمز رنگ و در لمس گرم باشد. آبسه‌های مقعدی که در بافت‌های عمیق‌تر قرار دارند، کمتر شایع هستند و ممکن است کمتر قابل مشاهده باشند.

برش و درناژ جراحی رایج ترین درمان برای انواع آبسه مقعدی است و معمولاً موفقیت آمیز است.

حدود ۵۰ درصد از بیماران مبتلا به آبسه مقعدی دچار عارضه ای به نام فیستول می شوند. فیستول یک تونل کوچک است که ارتباط غیرطبیعی بین محل آبسه و پوست ایجاد می کند.

در برخی موارد، فیستول مقعدی باعث تخلیه مداوم می شود. در موارد دیگر، جایی که قسمت بیرونی دهانه تونل بسته می شود، نتیجه ممکن است آبسه های مقعدی مکرر باشد. برای درمان تقریباً تمام فیستول های مقعدی به جراحی نیاز است.

اصلی ترین علائم آبسه

مهمترین علائم آبسه مقعدی که در بسیاری از مبتلایان مشترک است به شرح زیر است:

• تب
• بدن درد
• بی اشتهایی
• گلودرد
• درد شدید در لبه مقعد،قرمزی
• التهاب بافت های اطراف مقعد
• ورم در لب مقعد

چه چیزی باعث آبسه مقعدی می شود؟

آبسه رکتوم زمانی اتفاق می افتد که پارگی در آن ناحیه عفونی شود یا غده مقعدی مسدود شود. عفونت مقاربتی (STI) نیز می تواند باعث آبسه مقعدی شود.

کودکان نوپا یا کودکانی که سابقه شقاق مقعدی (پارگی اسفنکتر مقعد) دارند نیز در معرض خطر بیشتری برای ایجاد آبسه مقعدی در آینده هستند. چنین شقاق مقعدی ممکن است در کودکانی که سابقه یبوست دارند رخ دهد. احتمال آبسه مقعدی در مردان دو برابر بیشتر از زنان است.

برخی از عوامل خطر دیگر عبارتند از:

بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو، که بیماری های التهابی روده هستند که باعث می‌شوند بدن به بافت های سالم حمله کند.

• دیابت
• سیستم ایمنی ضعیف به دلیل شرایطی مانند HIV یا ایدز
• رابطه جنسی مقعدی که می تواند خطر آبسه مقعدی را افزایش دهد
• استفاده از داروی پردنیزون یا سایر استروئیدها
• شیمی درمانی فعلی یا اخیر یا استفاده از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی
• یبوست
• اسهال
• سیگار کشیدن

این وضعیت به احتمال زیاد تشخیص داده نشده منبع معتبر است، زیرا بسیاری از افراد ممکن است به دنبال مراقبت پزشکی نباشند زیرا معتقدند ممکن است هموروئید را تجربه کنند. اگر فکر می کنید آبسه پری مقعدی دارید، مهم است که با یک پزشک وقت بگیرید.

در صورت عدم درمان، آبسه مقعدی می‌تواند منجر به عوارض شدیدی شود، مانند:

• فیستول مقعدی، یک سوراخ غیر معمول در پوست نزدیک مقعد
• سپسیس، یک وضعیت تهدید کننده زندگی به دلیل پاسخ بدن شما به عفونت
• قانقاریا فورنیه، یک عفونت نادر اما بالقوه تهدید کننده زندگی

آبسه مقعدی همچنین ممکن است عمیق‌تر در رکتوم رخ دهد، اغلب در کسانی که بیماری‌های التهابی روده دارند. این می تواند منجر به درد یا ناراحتی در ناحیه شکم شود.

در کودکان نوپا، معمولاً علائم زیادی به جز علائم ناراحتی یا درد وجود ندارد که ممکن است باعث تحریک پذیری کودک شود. همچنین ممکن است یک توده یا ندول در اطراف ناحیه مقعد قابل مشاهده یا احساس شود.

ارتباط آبسه مقعدی و فیستول مقعدی

فیستول مقعدی را می توان ارتباطی غیر طبیعی میان دو بافت تعریف نمود، در مورد فیستول مقعدی این ارتباط ایجاد شده معمولا بین پوست اطراف مقعد و دهانه داخلی مقعد است. در مورد ارتباط آبسه و فیستول مقعدی می‌توان گفت در صورتی که پس از تخلیه چرک از آبسه مقعدی دهانه آن بسته نشود ممکن است به فیستول مبدل گردد.

در واقع در این صورت یک ارتباط غیر طبیعی میان پوست و قسمتی از روده ایجاد شده که موجب می شود باکتری های داخل مقعد به سطح پوست راه پیدا کرده و زخم مجدداً عود نماید و موجب می‌شود هر چند مدت یکبار آبسه و جوش های چرکی در اطراف این ناحیه ایجاد شوند.

بخشی از مقاله از مطلب علائم انواع آبسه مقعدی; معاینه و نحوه درمان آبسه کلینیک پایتخت می‌باشد.

آبسه مقعد چگونه تشخیص داده می شود؟

آبسه مقعدی اغلب از طریق معاینه فیزیکی تشخیص داده می شود که در آن پزشک ناحیه را برای ندول های مشخصه بررسی می کند. پزشک همچنین ممکن است درد، قرمزی و تورم در ناحیه مقعد را بررسی کرده و سایر شرایط را رد کند.

در برخی افراد، ممکن است هیچ نشانه قابل مشاهده ای از آبسه در سطح پوست اطراف مقعد آنها وجود نداشته باشد. پزشک در عوض از ابزاری به نام آنوسکوپ برای بررسی داخل کانال مقعد و پایین رکتوم استفاده می کند.

گاهی اوقات، آبسه ممکن است عمیق تر از یک معاینه فیزیکی باشد. پزشک ممکن است آزمایش های تصویربرداری مانند سی تی اسکن، ام آر آی یا سونوگرافی را برای مشاهده بهتر تجویز کند. ممکن است برای اطمینان از اینکه بیماری کرون یک عامل کمک کننده نیست، آزمایش های بیشتری لازم باشد.

در این موارد ممکن است آزمایش خون و مدفوع، تصویربرداری و کولونوسکوپی مورد نیاز باشد. کولونوسکوپی یک روش سرپایی است که در آن پزشک از یک دوربین منعطف با نور برای معاینه کولون و روده بزرگ استفاده می کند.

گزینه های درمانی برای آبسه مقعدی

آبسه مقعدی به ندرت بدون درمان توسط پزشک از بین می رود. درمان ممکن است شامل تخلیه یا جراحی باشد. رایج ترین و ساده ترین درمان این است که پزشک چرک را از ناحیه عفونی تخلیه کند.

این کار را معمولاً می توان در مطب پزشک انجام داد. پزشک از دارو برای بی حس کردن ناحیه استفاده می کند. هر گونه فشار ناراحت کننده باید کاهش یابد و به بافت اجازه می دهد تا به درستی بهبود یابد.

اگر آبسه مقعدی بسیار بزرگ وجود داشته باشد، ممکن است نیاز به جراحی با بیهوشی باشد. در برخی موارد، ممکن است از کوتر برای اطمینان از تخلیه کامل آبسه استفاده شود. آبسه هایی که تخلیه شده اند معمولاً باز می مانند و نیازی به بخیه ندارند.

اگر دیابت دارید یا سیستم ایمنی ضعیفی دارید، ممکن است پزشک از شما بخواهد چند روز در بیمارستان بمانید تا عفونت را تحت نظر داشته باشید.